Branding

Het geluid, een donderende roffel gevolgd door een sissende, steeds zachter wordende stroom van tintelingen, doet me automatisch diep inademen. De zilte geur die daarmee binnendringt, de eeuwige wind die raast – ook zomers – en het zand tussen m’n tenen maken de ervaring vrijwel compleet. Met m’n ogen dicht is de branding een plaats die uit duizenden te herkennen is. Een plaats van rituelen. Zo is het onmogelijk (vooruit, bijna onmogelijk) om de verleiding te weerstaan om het water te voelen. Over het strand lopen betekent automatisch blote voeten en vrijwel altijd natte kleren. Zoeken naar schelpen, kwallen inspecteren en het spel met de zee (dat hij natuurlijk wint, Poseidon is de baas) maken van iedere ontmoeting een feest van herkenning. Het voelen, ruiken en horen van deze plaats heeft iets magisch.
En toch kan ook het zicht nog iets toevoegen. Een emotionele toestand bij het weerzien van de zee, na een wandeltocht van vijf weken door het Spaanse binnenland in de zomer van 2009, deden me beseffen hoe overweldigend de zee kan zijn en hoe prachtig de plaats waar zee en land elkaar raken. Hoe pijnlijk ook, bleek later, maar daarover misschien later meer.

Eigenlijk was het niet de bedoeling om deze blog te starten met een ode aan de zee. Maar de link was snel gelegd. Iets op de kaart zetten, een merk verkopen… kortom: branding (in english please). Bij deze een eerste voorzichtige stap, een grens over. Met blote, natte voeten en opgestroopte broekspijpen en mouwen, zet ik een stap in het hippe leven van een blogger.

A brand new start...